W roku 1946 Jerzy Ficowski zaczął studiować socjologię i filozofię na UW. W tym samym roku zadebiutował wierszem na łamach pisma „Dziś i Jutro”. Pierwszym jego tomem poezji byli w roku 1948 Ołowiani żołnierze. 

Odtąd, aż do roku 2006, ponad 20 książek poetyckich autora towarzyszyło kolejnym etapom jego życia. Sam nazwał je swoją „autobiografią duchową” i jedyną dostępną mu „praktyką sakralną”. Z czasem jednak, obok „magii egzystencjalnej”, wkroczyła w jego poezję historia – dawniejsza i współczesna. Nawiązujące do niej tomy Gryps, Errata i Śmierć jednorożca, powstałe głównie w latach 70., autor uznawał za szczególnie dla siebie istotne. Podobnie – cykl Odczytanie popiołów, mierzący się z zagładą polskich Żydów. I nawet mimo długich nieraz przerw w pisaniu Jerzy Ficowski czuł się przede wszystkim poetą