Młodo zmarłemu malarzowi zawdzięczał Ficowski jedną z „praprzygód wyobraźni”. Ale także trwałą fascynację. Pamięci Wojtkiewicza poświęcił jeden z wierszy, a później całą książkę. Przypomniał w niej życie twórcy, jego pisma, obrazy i postacie na nich, „wtrącone w bezradność sieroctwa”.

Jednym z „Trzech Magów" Ficowskiego, jego artystycznych mistrzów, był Witold Wojtkiewicz (1879-1909) . Malarz, oprócz obrazów i grafik, zostawił niewiele materiału dla badaczy. Ficowski, podobnie jak w wypadku Schulza, gromadził spuściznę rękopiśmienną Wojtkiewicza, a także wiedzę o jego życiu. Jedno i drugie przedstawia książka W sierocińcu świata, wznowiona później jako album Witold Wojtkiewicz. Zawiera ona satyryczne felietony „Wit-Woja”, jego listy, zreprodukowane dzieła i mówiący o nich esej Ficowskiego. „Halucynatorską sugestywność” tych obrazów poeta starał się też oddać wierszem Zmierzch o świcie.