Zainteresowania translatorskie Ficowskiego trudno oddzielić od pisarskich. Poetyckiemu przypomnieniu zgładzonych służyło także na przykład tłumaczenie wieloczęściowej Pieśni o zamordowanym żydowskim narodzie Icchaka Kacenelsona, według wersji filologicznej Jana Leńskiego.

Do innych tłumaczonych przez Ficowskiego poetów żydowskich należą Jakub Zonszajn, kilkoro innych autorów obecnych w Antologii poezji żydowskiej (opracowanej przez Salomona Łastika i Arnolda Słuckiego), a także – bezimienni na ogół twórcy ludowi. Ich strofy, korzystając głównie z przekładów filologicznych Róży Siemiarczuk, zebrał poeta w antologii Rodzynki z migdałami.

Obok tłumaczeń z Papuszy szczególne uznanie zapewniły Ficowskiemu przekłady innych jeszcze wierszy ludowych: rumuńskich ballad i „doin” w zbiorze Mistrz Manole, opartym na filologicznych wersjach Duszy Czary-Stec. Tłumacząc Dziadka do orzechów E.T.A. Hoffmanna, pisarz wrócił do ulubionej młodzieńczej lektury. Z poetów należących do kanonu wziął krótko po wojnie na translatorski warsztat Federico Garcíę Lorkę, którego wybór następnie poszerzał i doskonalił. A później – także Bolesława Leśmiana.